zondag 3 mei 2015

'Je bent meer als een broer voor me.'

Hoe vaak ik dit mensen wel niet heb horen zeggen en hoe vaak ik wel niet denk dat jongens dit te horen krijgen: 'Ik vind je wel leuk, maar ik zie je niet als vriendje. Je bent meer een broer voor me.' Als ik heel eerlijk ben denk ik dat het een goed iets is als je een jongen als een broer ziet terwijl je niks met die persoon hebt. Het betekend dat je je vertrouwt voelt en dat je het gevoel hebt dat je de ander echt kent. Dat is natuurlijk heel belangrijk als je een relatie met iemand opbouwt. Eenmaal in een relatie is het allemaal anders, als je je partner nog steeds als een broer ziet is er iets niet goed. Maar jongens: Liefde moet groeien. Vandaag vertel ik mijn verhaal en waarom je die zogenaamde 'broer' best een kans mag geven.

Sorry dat ik mijn frustraties zo open en bloot op tafel gooi, maar waar gaat het heen met de wereld. Een jongen wordt tegenwoordig afgekeurt op het feit dat je je te normaal voelt bij hem en als excuus dat je geen relatie met hem wilt wordt dan maar gezegd dat hij een grote broer van je had kunnen zijn.
Toen ik deze lieve jongen op de foto hierboven voor het eerst ontmoette had ik geen idee dat ik hem zo leuk zou gaan vinden. We deden allebei mee aan het vakantiespel (een week waarin je een groepje kinderen naar spelletjes begeleidt). Aan het einde van de eerste dag kreeg ik een knal voor mijn hoofd: het was Sam. Hij gaf me vervolgens een aai over mijn hoofd en liep door. Hij keek om en schrok een beetje: Ik was geen kind maar een leiding Ja hoe genânt allemaal. De volgende dag was er een watergevecht tussen onze groepjes en in de avonden waar alleen de leiding heen ging was het die hele week heel gezellig. We besloten om op zaterdag met een groepje leidingen iets te gaan doen.

Sam bracht mij naar huis, hij vertelde dat hij me wel leuk vond waarop ik antwoorden dat ik hem ook leuk vond. Ik wist niet of dat op een 'ik vind het gezellig met je' manier was of op een 'ik ben verliefd op je' manier. Dat én het feit dat we elkaar pas één week kende zorgde ervoor dat ik wel duidelijk maakte dat we elkaar nog wat beter moesten leren kennen. Maar dat was geen nee.
We appte uren per dag met elkaar en we waren elkaar nog lang niet zat. We zagen elkaar regelmatig en we hadden het leuk samen. Wat ik er nou allemaal van vond weet ik eigenlijk niet. Eigenlijk wisten we beiden dat we een relatie gingen krijgen, het was alleen de eerste keer dus wist ik niet of ik nou echt verliefd was of niet. Maar toen Sam op 11 september 2013 om 11:20 vroeg of ik zijn vriendin wilde zijn was het antwoord wel degelijk ja.

Diezelfde avond heb ik liggen piekeren in bed, omdat ik twijfelde of het wel eerlijk was om ja te zeggen. Hoe weet je nou of je iemand echt leuk vind? En of het echt wat kan worden? De tijd leert het. Ik voel me echt oud als ik dat zo zeg, maar het is echt waar. Ik kwam, des te langer we hadden, des te meer tot de conclusie dat ik geluk heb dat zo'n leuke jongen mijn vriend wilde zijn. Natuurlijk waren er onzekerheden en die zijn er nog steeds wel eens. 'Ben ik wel een goed meisje voor hem?' 'Wat nou als hij een ander meisje toch leuker vind?' Maar eigenlijk weet ik wel dat ook dat met de tijd wel goed komt. Of het nou is omdat hij mij écht 100% leuk vind of omdat blijkt dat we uiteindelijk toch niet zo goed bij elkaar passen als we dachten. Het komt wel goed.

Als ik geen ja had gezegd tegen die lieve jongen met die trillende stem die mij vroeg om zijn vriendinnetje te zijn had ik nu niet zoveel leuke dingen met hem samen meegemaakt.
Dus misschien moet je de kans maar gewoon een keer nemen. Voor je het weet heb je al 1,5 jaar een hele leuke relatie ♥.

Liefs,
Marielle ♥
Take a chance.
Volg mij op social media: Bloglovin • YouTube • Instagram • Twitter

2 opmerkingen:

  1. Leuk om te lezen! En eigenlijk ben ik het ook helemaal met je eens.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk om te lezen! En eigenlijk ben ik het ook helemaal met je eens.

    BeantwoordenVerwijderen