Wat ik van het vliegen vond

Vrijdag 17 oktober om 14:10 was het zover. Ik stond op het punt om voor het eerst in mijn leven te gaan vliegen. Samen met mijn broertje, moeder en lieftallige vriend stapte ik het vliegtuig in, het was er eentje van corendon. Ontkennend dat ik het eng vond, maar stiekem met trillende handjes ging ik zitten op stoel nummer 11F naast het raam. Mijn bevindingen van deze vliegreis zal ik in dit artikel met jullie delen.
Vanuit het raampje waar ik dus naast zat keek ik met spanning naar wat er allemaal stond te gebeuren. Iedereen nam plaats op zijn of haar stoel en de stewardess begon met de veiligheid instructies. Er werd vertelt over de zuurstofmaskers, de nooduitgangen en het zwemvest onder de stoelen die alleen gepakt mogen worden op teken van de bemanning. Na dit 'standaard' verhaaltje wat ik voor het eerst hoorde, begon het vliegtuig hard te rijden en op een gegeven moment raakte het los van de grond. We vlogen(!!).

Het opstijgen vond ik niet bewust heel eng, maar mijn lichaam liet het toch duidelijk merken. Zo kreeg ik een beetje hoofdpijn en moest ik goed letten op mijn ademhaling. De hand van mijn lieve vriend had ik dan ook stevig vast tijdens het opstijgen, hij vertelde me toen we eenmaal op de juiste hoogte waren dat mijn onderlip had  getrild. Dat kan ik me niet meer zo goed herinneren. Ik had gelukkig heel weinig last van mijn oren, in tegenstelling tot tijdens het landen.

Toen we eenmaal in de lucht waren heb ik vooral heel erg genoten. Het uitzicht was adembenemend overal waren wolken en waar je ook keek niks was hetzelfde. Ik denk dat ik zo'n anderhalf tot twee uur uit het raam heb zitten kijken. De vlucht zelf duurde ongeveer vier uur.

Het landen vond ik een stuk leuker dan het opstijgen, het opstijgen had ook zeker wat leuks hoor, maar het landen vind ik gewoon een fijner gevoel. Je ziet alles gewoon ineens weer wat dichterbij komen. Toen we weer terug naar Nederland kwamen zag je Amsterdam, maar het was al donker dus je zag alleen maar lichtjes. Ik heb in mijn leven nog nooit zoiets moois gezien.

Ik kan niet wachten tot de volgende (vlieg)reis, het zicht is gewoon echt prachtig.

Liefs,
Marielle

Sometimes you have to fall to the ground to come close enough to the road, 
so you can